جای قلدرهای جنسیتی روی آنتن نیست!
تاریخ انتشار: ۱۸ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۰۴۵۸۱۲
«اصلا انگار بعضی از زنان سلبریتی، یائسگی را تقصیر جمهوری اسلامی میدانند؛ (خنده بلند مجری!) تا به ۵۰ میرسند، روسری بر میدارند و به جمهوری اسلامی فحش میدهند. این یک چیزی طبیعی است و برای همه هم هست. شما اگر در آمریکا هم بودید، همین اتفاق میافتاد. قبلا جوان بودی، رو بورس بودی، هرکس یک دورهای دارد؛ حالا یک جوان دیگر میآید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
به گزارش ایسنا، این حرفها در یک گعده دوستانه و مردانه رد و بدل نشده؛ بلکه خیلی جدی در آنتن رسمی صداوسیما از سوی یک کارگردان سینما مطرح شده است و مجری برنامه، آقای بهروز افخمی نیز به تایید صحبتهای میهمان برنامهاش با خندههای بلند از این اظهار نظر استقبال کرده است!
احتمالا فیلم برنامه تلویزیونی «هفت» که ساعتهاست در حال دست به دست شدن است، به چشم شما هم خورده است؛ این برنامه در یکی از قسمتهای اخیر خود با حضور ابوالقاسم طالبی (کارگردان) روی آنتن شبکه نمایش رفت و این در حالی بود که بخشی از این برنامه گفتگومحور به موضوع حرکتهای اعتراضی زنان بازیگر و مشهور اختصاص داشت و در این بخش صدای اعتراضی زنان به یائسگی آنها نسبت داده شد!
آقای طالبی! ما زنان در چه سنی اعتراض کنیم که شما خوشتان بیاید؟فارغ از اینکه ابوالقاسم طالبی در جواب به چه اعتراض و تحرک زنانهای چنین واکنشی نشان داده است، موضوع اینجاست که اغلب اعتراضات جدی زنان در برهههای مختلف به جای بررسی جدی و پیگری به مسائل فیزیولوژیک آنها نسبت داده شده و حتی دستمایه شوخی و خنده میشود.
یک روز عادت ماهانه، یک روز افسردگی بعد از زایمان، یک روز عوارض یائسگی و ... همیشه دستمایه طنز بخشی از مردان میشود، صرفا برای اینکه اعتراضات زنانه را جدی نگیرند؛ سوال اینجاست که زنان دقیقا باید در چه سن و سالی مطالبهگر و یا معترض باشند که دستمایه طنز و شوخی جمعیت مردان آن هم در یک فضای به اصطلاح نخبگانی نباشیم؟
آیا در یائسگی رذیلت و نقصی نهفته است؟اینکه آقای طالبی، در صحبتهایش مشخصا عنوان «یائسگی» را به عنوان ابزاری برای سرکوب و تحقیر یک زن در دست گیرد، در واقعا میخواهد این بخش از زندگی یک زن را مثابه رذیلتی در نظر بگیرد که زن چه بخواهد و چه نخواهد باید با این رذیلت کنار بیاید؛ اما موضوع اینجاست که زنان در واقع در حال ورود به بخش جدیدی از زندگی خود هستند که اتفاقا قرار است، وادی سکون و آرامش را تجربه کنند. آقای طالبی! هزینه عبور از یائسگی ورزش، تغذیه مناسب و مصرف آنتیاکسیدان است؛ اما شما هزینه این هتاکی را چگونه پرداخت خواهید کرد؟
و مساله بعدی اینکه یکی از مفاخر سینمای ایران عبور از استفاده از ابزاری از زنان بوده و همین محدودیت توانست به اعتلای سینمای ایران کمک کند. اما سوال اینجاست اگر بازهم در سینمای ایران مساله جاذبههای زنانه همچنان به عنوان یکی از عاملهای اصلی استفاده از هنرمندان زن است؛ این مساله مشکل زنان هنرمند است یا در سیاستگذاری و ریل گذاری این سینما مسیر خطایی در پیش گرفتهایم؟ اگر زنی به دلیل از دست دادن جذابیتهای بصری با کاهش پیشنهادهای سینمایی روربرو میشود مشکل از زنان نیست بلکه مشکل از همین نگاه جنسیت زده و ابزاری است که گاهی به شکل استفاده از سیمای زنان بروز میکند و گاهی در قالب یک توهین جنسیتی به چشم میآید.
قلدری کردن، معمولا به آدمها احساس برتری میدهد و قلدری جنسیتی نیز یکی از اشکال آشکار قلدری است که در تمام این سالها بارها و بارها از سوی مردان شاهدش بودهایم. فرقی هم ندارد که آن مرد یک کارگردان سینما باشد، یک سخنران مذهبی و یا یک فعال توییتری! آنچه که زنان را در فرهنگ شرقی ضربه پذیر میسازد، فرهنگ شرم است که گفتمان جنسی را کاملا احاطه کرده است.
بارها شاهد این بودهایم که برخی مردان برای اینکه زنان را دستمایه تحقیر قرار دهند، به او احساس شرم دادهاند. قلدر جنسی دقیقا از همین آسیب پذیری زنان به خاطر عنصر شرم استفاده میکند و دست روی اندامهای جنسی، رابطه جنسی و خلاصه همه زوایای زندگی جنسی زن میگذارد تا او را شرمنده سازد. هدف قلدر این است که با این ابزار صدای زن را خاموش کند.
قطعا این اولین بار نیست که این افراد بدون توجه به هزینههایی که برای کشور و سینمای ایران ایجاد میکنند؛ تفکر خود را فریاد میزنند و آخرین بار هم نخواهد بود، اما پرسش اینجاست که صداوسیما چطور میخواهد جلوی مهمانان هزینهتراش خود را بگیرد؟ آیا وقت آن نرسیده در خصوص استفاده از برخی چهرهها و پخش زنده برخی برنامهها تجدیدنظر کنیم؟
منبع: فرارو
کلیدواژه: ابوالقاسم طالبی سینمای ایران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۰۴۵۸۱۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نام بازیگر مرد مشهور فرانسوی در سیاهه متجاوزان سینما
آفتابنیوز :
همهچیز از زمانی شروع شد که در اکتبر سال ۲۰۱۷ دو نشریه نیویورکتایمز و نیویورکر گزارش دادند که دهها زن مورد سوءاستفاده جنسی یکی از غولهای هالیوود یعنی هاروی واینستین قرار گرفتهاند. از آنجا بود که دومینوی رسوایی مردانی که از قدرت و شهرت و ثروتشان برای تعرض یا تجاوز به زنان و بعد خفه کردن صدای اعتراض آنها استفاده کرده بودند راه افتاد. زنانی که سالها به سکوت واداشته شده بودند یا هرچه فریاد زده بودند، صدایشان به گوش کسی نرسیده بود، از شجاعت همدیگر نیرو میگرفتند و پا پیش میگذاشتند و زخمهایی را که بر جسم و روحشان وارد آمده بود آشکار میکردند.
بازیگران زن مشهوری، به رغم به خطر افتادن حرفهشان، به افشاگری علیه واینستین دست زدند. دیوار بلند ترس برای قربانیان فروخته ریخته بود و حالا ترس در چشمان متعرضان و متجاوزان دیده میشد. جنبش #من_هم (metoo#)، که پیشتر در سال ۲۰۰۶ در فضای مجازی برای اعتراض به فرهنگ تجاوز، تعرض و سوءاستفاده جنسی راه افتاده بود، بعد از رسوایی واینستین، نیرویی تازه گرفت و زنان بسیاری را از اقصی نقاط دنیا زیر چتر خود متحد کرد. از امریکا تا اروپا، فاصله اقیانوس اطلس به چشمبرهمزدنی طی شد و کابوس رسوایی به قاره سبز رسید.
در چند سال گذشته، برخی از کسانی که در صنعت سینما به تعرض یا تجاوز متهم شده بودند در دادگاه متهم یا تبرئه شدند. برخی دیگر پیش از دادگاه با شاکی/ شاکیان پرونده مصالحه کردند. برخی حرفهشان به آخر رسید و برخی دیگر هرگز زیر بار اتهامات نرفتند و خودشان را از اینگونه انگها مبرا دانستند. هنوز خبرهایی از رسواییهای اخلاقی به صدر خبرها میآید، مثل دیروز که خبر بازداشت ژرار دوپاردیو، بازیگر مشهور فرانسوی، نشان داد که این جنبش تا زمانی که فضای صنعت سینما به جای امنی تبدیل نشود، قصد بازایستادن ندارد.
جنگهای فرانسوی
دوپاردیو ۷۵ ساله که یکی از بازیگران مشهور فرانسه است، در ایستگاه پلیسی در منطقه چهاردهم پاریس به اتهام تجاوز به دو زن، یکی در سال ۲۰۲۱ و دیگری در سال ۲۰۱۴، مورد بازجویی قرار گرفت. اینطور که ایسنا گزارش داده، دوپاردیو در سال ۲۰۲۰ به تجاوز جنسی به شارلوت آرنولد در سال ۲۰۱۸ متهم شد و در ادامه چندین زن دیگر علیه او افشاگری کردند و در نهایت به شهرت دوپاردیو ضربه خورد. در دسامبر گذشته نیز هلن داراس، هنرپیشه فرانسوی، نیز شکایتی را به پلیس ارائه کرد و مدعی شد که دوپاردیو در سال ۲۰۰۷ هنگام فیلمبرداری فیلم «دیسکو» به او تجاوز کرده است. فعالان فمینیست به شدت خواهان پیگیری این اتهامات بدون دخالت شهرت و قدرت دوپاردیو در روند افشای حقیقت هستند. از سوی دیگر، گروهی از هنرمندان از جمله کارلا برونی و شارلوت رمپلینگ از دوپاردیو در برابر این اتهامات دفاع کردند. در میان مدافعان دوپاردیو نام امانوئل مکرون، رئیس جمهوری فرانسه، هم که چندی پیش دوپاردیو را بازیگر بزرگی خوانده بود که مایه افتخار فرانسه است، دیده میشود.
دو پرونده قدیمی
هر وقت حرف تجاوز و تعرض و سوءاستفاده جنسی به میان میآید، نامهای رومن پولانسکی، کارگردان لهستانی و وودی آلن، کارگردان و بازیگر امریکایی، مطرح میشود. پولانسکی سالها پیش با دختری نوجوان و زیر سن قانونی در خانه جک نیکلسون، بازیگر افسانهای، رابطه برقرار کرد و بعد از آن برای فرار از مجازات عملش از امریکا گریخت و سالهاست که از این کشور دور است و حتی در اروپا هم از پا گذاشتن به کشورهایی که احتمال میدهد او را به مقامات امریکایی تحویل دهند خودداری میکند. تجاوز به یک نوجوان چیزی نیست که رسانهها به راحتی فراموش کنند و پولانسکی این را به خوبی میداند.
داستان وودی آلن هم بسیار طولانی است. میا فارو، بازیگر «بچه رزمری» و شریک زندگی آلن، در دهه ۱۹۹۰ او را به ارتباط با فرزندخواندهشان متهم کرد. به درستی مشخص نیست که این اتهام چقدر صحت داشت یا چقدر ناروا بود، اما چیزی که مشخص است این است که آلن با دخترخواندهاش ازدواج کرد و در تمام این سالها که همیشه حرف اتهامات او به رسانهها کشیده، با تمام قدرتش زیر بار پذیرش آنها نرفته است. در این سالها بعضی بازیگران زن فیلمهای قبلی آلن مثل کیت وینسلت اعلام کردند که دیگر حاضر به همکاری با او نیستند. بعضی دیگر مثل ال فانینگ که در «یک روز بارانی در نیویورک» با آلن همکاری کرده، گفته این اتفاقات قبل از به دنیا آمدن او رخ داده و او نمیتواند به درستی در این باره قضاوت کند.
نامهای بزرگ، ترسهای بزرگ
نامهایی مثل کوین اسپیسی، داستین هافمن، سیلوستر استالون، استیون سیگال، ازرا میلر، تِنوچ هوئِرتا، جاناتان میجرز، کیسی افلک، جیمز فرانکو، بیل کازبی و لوئیز سی. کی. از جمله مشهورترین افرادی هستند که نامشان در سیاهه رسواییهای جنسی سالهای اخیر ثبت شده. #من_هم (metoo#) شاید جلوی متجاوزان را نگیرد، اما کسی که میخواهد از حدش عدول کند میداند دیگر مثل گذشته در امنیت به سر نمیبرد و باید بهای کاری را که میکند با از دست دادن کار و حرفه و خویشاوندان و اطرافیانش بدهد. زندگی یک متجاوز حالا دیگر بسیار شبیه فیلمی ترسناک است.
منبع: همشهری آنلاین